|
|
przewodnik
|
 | Jezioro Kisajno |
|
Kisajno z jeziorami sąsiadującymi (Dargin, Łabap, Dobskie) tworzy jeden akwen Mamr. Jego głębokość maksymalna szacowana jest na 25 m, a średnia - na 8,4 m. Jest ono długie na 8,5 km i szerokie na 3 km. Największym, a zarazem jedynym, miastem przy nad jeziorem Kisajno jest Giżycko. Jezioro to ma rozwiniętą linię brzegową, urozmaiconą półwyspami i zatokami oraz wieloma wyspami, które stanowią ścisły rezerwat dla ptactwa wodnego. Przybijanie i wchodzenie na wyspy jest surowo zabronione. Na skutek działania moreny dennej kompleks ten nie jest zbyt głęboki. Jezioro wyraźnie dzieli się na część południową - płytszą, z wyspami, obficie zarośniętą, oraz północną - głębszą, o mniej urozmaiconej linii brzegowej. Żegluga po wodach Kisajna wymaga nie lada doświadczenia, aby uporać się z utrudnieniem, jakim są występujące tutaj nieoznaczone kamienie. Pasmo trzcin rosnących na brzegach i kamienie wystające spod tafli wody utrudniają cumowanie "na dziko". Akwen podlega dużemu wpływowi warunków atmosferycznych. Jezioro zaliczane jest do typu leszczowego.
W południowo-wschodnim krańcu Kisajna, w niewielkiej zatoce Tracz znajduje się wejście do kanału prowadzącego na jezioro Niegocin - jest to Kanał Giżycki, zwanego inaczej Kanałem Łuczańskim. Na obu brzegach zatoki są Przystańie, przy których można położyć maszt (przed wpłynięciem do kanału), zrobić zapasy niezbędnych rzeczy. Tablice informacyjne przed wpłynięciem do kanału informują żeglarzy o godzinach otwierania mostu obrotowego, pod którym nie ma możliwości przepłynięcia (jachtem kabinowym), gdy jest on zamknięty.
Płynąc na północ od zatoki Tracz w kierunku Sztynortu, lewą burtą mijamy malownicze wyspy o stromych brzegach, które wabią swym urokiem żeglarzy (nie dajmy się zwieść, są to rezerwaty przyrody, wstęp zabroniony). Wschodni brzeg jeziora jest częściowo zalesiony, częściowo łąkowy, porośnięty trzcinami, niedostępny, mało atrakcyjny dla postoju. Żeglując północnym kursem, za półwyspem Olchowy Róg rozciąga się zatoka, przy której usytuowana jest wieś Pierkunowo. Tor wodny w tym miejscu wyznacza linia czerwonych boi oddzielająca wspomnianą zatokę od północnej części akwenu. W zatoce występują liczne niewidoczne kamienie i mielizna rozciągająca się wzdłuż brzegu pomiędzy Olchowym Rogiem a Królewskim Rogiem. Postój w zatoce nie jest zalecany amatorom mazurskiej żeglugi. Dla informacji tych, którzy jednak zdecydują się zatrzymać w tym miejscu, możemy dodać, iż na północ od wioski jest pole biwakowe.
Następna możliwość zacumowania z miejscem dla kilku jachtów jest dopiero na cyplu Królewski Róg. Tu również warunki są trudne, dno usłane głazami, należy więc zachować szczególną ostrożność podczas dobijania do brzegu. Na wysokości Królewskiego Rogu i Wysokiego Rogu w kierunku wschodnim rozciąga się widok na jezioro Dargin. Wypływając na znacznie rozszerzające się wody, należy zachować dużą ostrożność. Przy silnych wiatrach północnych i północno-zachodnich warunki do żeglowania są wymarzone, ale zarazem niebezpieczne. Wiejące tutaj często wiatry gnają fale, które mają gdzie urosnąć.
U wrót jeziora Dargin czyha na żeglarzy jeszcze jedno niebezpieczeństwo - a mianowicie Ławica Sztynorcka i Głazy Sztynorckie (jest to duże wypłacenie z kamiennym dnem). Głazy Sztynorckie zlokalizowane są około 400 m na południe od Sztynorckiego Rogu. Są oznaczone tablicami ostrzegawczymi, ale przy dużym zafalowaniu mogą być niewidoczne. Żeglarze zmierzający w kierunku Mamr płyną wzdłuż toru wodnego. Zielone boje mijamy lewą burtą - daje to gwarancję ominięcia głazów. Na północy jeziora Kisajno jest wejście do Kanału Sztynorckiego. Wejście do kanału jest mało widoczne od strony jeziora. Brzeg północny jest bowiem trudno dostępny, częściowo bagienny. Jedyne miejsce na postój jest przy prawej główce wejścia do Kanału Sztynorckiego (lecz podczas dobijania trzeba zachować szczególną ostrożność, miejscami występuje tu mielizna). Jest tu miejsce na postój dla kilkunastu jachtów. Kanał Sztynorcki możemy pokonywać z postawionym masztem - nie ma też przeszkód (linii wysokiego napięcia, mostów). Zachęcamy do zachowania ostrożności przy jego pokonywaniu. Kanał ma kształt litery C co powoduje, że widoczność w nim jest ograniczona. W okresie letnim panuje tutaj wzmożony ruch i często dochodzi do zatorów.
Wypływając z jeziora Tajty na Kisajno, pod mostem na wysokości Pięknej Góry mijamy wąski przesmyk między tymi jeziorami - jest to Kanał Piękna Góra. W odległości około 500 m na północny zachód od przesmyku znajduje się przystań pozwalająca nam na wygodne postawienie masztu. Przystań ta zlokalizowana jest na półwyspie Mały Ostrów.
Właśnie w okolicach Małego Ostrowa zaczyna się tzw. "Łabędzi Szlak", który rozciąga się wzdłuż brzegu zachodniego. Żeglując od południa, musimy odnaleźć wąską cieśninę między półwyspem Mały Ostrów a wyspą Duży Ostrów (nie jest to łatwe) i przepłynąć w kierunku zachodniego brzegu Kisajna. Przesmyk ten znajduje się około kilometra na północny zachód od główki kanału Piękna Góra. Cieśnina jest bardzo wąska. Jej minimalna szerokość wynosi miejscami nawet około 50 m. Przepłynięcie wymaga wzmożonej ostrożności nawet od doświadczonego żeglarza.
Nie zapominajmy, że po pokonaniu przesmyku wpływamy na akwen o kilometrowej szerokości. Wzdłuż południowo-zachodniego brzegu na znacznej długości rozciąga się mielizna sięgająca nawet do 30 m w głąb jeziora. Wraz z występowaniem mielizny możemy spodziewać się również płytko osadzonych kamieni. Południowo-zachodni brzeg jeziora to głównie teren porośnięty gęstą roślinnością, częściowo podmokły. Brak miejsc i warunków do zakotwiczenia. Prawą burtą mijamy rezerwaty przyrody na wyspach. Cumowanie przy ich brzegach jest zabronione. Płynąc dalej na północ, możemy dostrzec, że na horyzoncie rozpościera się mała wysepka Światłowy Ostrów, za którą skrywa się cypel Gucki Róg. Jest to bodajże jedyne miejsce na "Łabędzim Szlaku" odpowiednie do postoju. Mając na trawersie Gucki Róg, możemy zdecydować się w tym miejscu na opuszczenie "Łabędziego Szlaku". W takim przypadku obieramy kurs północno-wschodni i przepływamy między wyspami Sosnowy i Górny Ostrów. Szlak ten jest żeglowny i prowadzi w kierunku wschodniego brzegu Kisajna.
Jeśli natomiast zdecydujemy się płynąć dalej "Łabędzim Szlakiem", musimy skierować łódź do przesmyku pomiędzy Guckim Rogiem i wyspą Górny Ostrów. Na północnym-zachodzie od Guckiego Rogu rozciąga się wąska zatoka Zimny Kąt. Wzdłuż całej długości zatoki są zaciszne miejsca do postoju. Na cyplu przy wejściu do zatoki funkcjonuje pole biwakowe, jest mały sklepik.
Na północ od Górnego Ostrowa wije się szereg małych wysp. Penetracja możliwa jest tylko kajakiem. Żeglarze płynący jednostką większą niż kajak powinni kierować się na północny-zachód. Mijając lewą burtą zatokę, wypływamy na szersze wody Kisajna. Płynąc zachodnią stroną jeziora, na wysokości Sarniego Rogu około 400 m od brzegu, występuje skupisko kamieni. Brzeg zachodni tworzy potężny półwysep Fuleda, klinem rozdzielający jeziora Dobskie i Kisajno. Wokół cypla Wysoki Róg leży szereg kamieni. Zachodnio-północny brzeg Kisajna nie jest zbyt gościnny. Na dnie są liczne kamienie, powalone drzewa. Dopiero na samym końcu Półwyspu Fuledzkiego znajdziemy dogodne miejsce na biwak z dobrym podejściem. Z tego miejsca widać dokładnie wejście do Kanału Sztynorckiego.
| | | | Wybrane przystanie |
| | | | Ostrzeżenia nawigacyjne |
- w południowo-zachodniej części jeziora (około 30 m od brzegu) jest bardzo płytko, występuje również szereg kamieni, które mogą uszkodzić miecz.
- pół kilometra na północ od wyspy Dębowa Górka (najdalej wysunięta na północ), mniej więcej na trawersie Olchowego Rogu, jest drugie skupisko kamieni.
- kolejne skupisko podwodnych głazów leży w odległości około 800 m od zachodniego brzegu na wysokości Sarniego Rogu.
- na przedłużeniu Wysokiego Rogu jest kolejna przeszkoda - kamienie.
- w północnej części jeziora, w rozległej zatoce na wschodnim brzegu (od Olchowego Rogu do Królewskiego Rogu), rozciąga się mielizna i są liczne nieoznaczone kamienie
- wybierając się na dłuższą żeglugę, nie należy zapomnieć o odpowiedniej ilości zapasów (jedzenia, paliwa), gdyż akwen jest ubogi w infrastrukturę.
- Ławica Sztynorcka i Głazy Sztynorckie leżą około 400 m na południe od Sztynorckiego Rogu
- płynąc od strony Sztynortu, kierując się na wschód, pod most na Kisajtach, możemy płynąć wzdłuż północnego brzegu, zachowując mniej więcej 100 m odległość
- na wysokości Sarniego Rogu, około 400 m od brzegu, są kamienie
- na cyplu Półwyspu Fuledzkiego - Wysokim Rogu - w okolicach brzegu są kamienie
| | | | Warto zobaczyć |
- Unikalny most obrotowy na Kanale Łuczańskim - jeden z dwóch czynnych w Europie. Most zbudowano w 1889r. w celu zapewnienia dogodnego połączenia miasta z Twierdzą Boyen. Ówcześni inżynierowie skonstruowali ponad 20-to metrowej długości i 8-mo metrowej szerokości ruchome przęsło o oryginalnym sposobie zwodzenia w bok, a nie do góry jak to się odbywało w tradycyjnych tego rodzaju konstrukcjach. Most ważący ponad 100 ton za pomocą odpowiednich przełożeń może być obracany ręcznie przez jednego operatora. Cała operacja otwierania mostu trwa 5 min. Most otwierany jest według dziennego rozkładu dostosowanego do rozkładu rejsów statków Żeglugi Mazurskiej. Od 1 czerwca do 15 września 2005 r. most otwierany będzie dla ruchu wodnego w godzinach:
| 8.10 - 8.30 | | 10.35 - 11.00 | | 12.30 - 13. 00 | | 13.45 - 14.45 | | 15.50 - 17.20 | | 18.30 - 19.00 |
- Zamek w Giżycku - wzniesiony przez zakon krzyżacki około 1341 roku - była to siedziba prokuratora zakonnego. Położony jest nad kanałem łączącym dwa jeziora Niegocin i Kisajno. Zamek składał się z domu mieszkalnego i prostokątnego dziedzińca otoczonego murem, za którym znajdowała się fosa. W 1365r Litwini pod wodzą Kiejstuta zdobyli i spalili zamek, po czym Krzyżacy odbudowali warownię. W połowie XVI w zamek przebudowano, nadając mu charakter renesansowej siedziby. Po.sekularyzacji zakonu miał w nim siedzibę starosta książęcy. Po rozbiórce dokonanej w XIXw do naszych czasów zachowało się jedno skrzydło mieszkalne.
- Twierdza Boyen - zbudowana w latach 1844-56 Twierdza Boyen jest doskonale zachowanym przykładem pruskiej szkoły fortyfikacyjnej. Twierdza składa się z ponad 90 zabytkowych budynków i schronów oraz doskonale zachowanych umocnień ziemnych. Całość otoczona kamienno-ceglanym murem Carnota o długości ponad 2300 m. Położona na zachód od Giżycka, na wąskim przesmyku pomiędzy dużymi jeziorami Niegocin i Kisajno, stanowiła główne ogniwo w łańcuchu umocnień zamykających od wschodu dostęp na teren państwa pruskiego. Zbudowana została na obszarze liczącym ok.100ha i stanowiła bardzo ważny obiekt strategiczny Prus Wschodnich.
- Sztynort - jest jedną z ciekawszych mazurskich atrakcji turystycznych, jego piękno, a zarazem tajemniczość przyciąga co roku wielu turystów. To właśnie tu, na przesmyku między jeziorami Mamry, Kirsajty i Dargin, nad niewielkim Jeziorem Sztynorckim obejrzeć możemy przepiękny zespół pałacowo-parkowy. W latach 1572-1945 Sztynort był główną siedzibą rodową Lehndorffów, jednego z potężniejszych rodów szlachty pruskiej.
- "Łabędzi Szlak" okolice wysp tworzą wspaniały klimat i nastrój godny polecenia wszystkim żeglarzom
| |
 wstecz |
|
|
