|
|
przewodnik
|
 | Jezioro Tałty |
|
Jezioro Tałty jest największym i najgłębszym jeziorem rynnowym w krainie WJM. Jego długość wynosi około 12 km, szerokość dochodzi do 2 km, a głębokość maksymalna to około 51 m. Jezioro bezpośrednio połączone jest od południa z Jeziorem Mikołajskim, od północy z Ryńskim oraz z jeziorem Tałtowisko - poprzez Kanał Tałcki.
Jezioro Tałty to prosta rynna, o mało rozwiniętej linii brzegowej nie przyciąga licznej grupy żeglarzy. Akwen traktowany jest jako łącznik na szlaku pomiędzy północą, a południem w krainie WJM. Jezioro to, przy sprzyjających wiatrach, może stwarzać idealne warunki do żeglowania.
"Bramą" do Jeziora Tałty jest most kolejowy w Mikołajkach. Zanim go pokonamy przepłyniemy wcześniej pod kładką dla pieszych i mostem drogowym. Powoli możemy przygotowywać się do postawienia masztu. Decydując się klarować jacht na wodzie nie róbmy tego zaraz za mostem - przebiega tu dość wąski szlak - możemy utrudniać żeglugę innym wodniakom. Tuż za mostem, na wschodnim brzegu jest plaża. Miejsce to jest mało interesujące, płytkie i zazwyczaj gęsto zastawione przez jachty, ale może posłużyć jako przystań do sklarowania jachtu.
Z lewej burty widzimy niewielką zatoczkę z pomostami. Nieopodal znajduje się przystań należąca do Hotelu Gołębiewski. W tym miejscu należy zachować ostrożność - leżą tam dość płytko pojedyncze, nieoznaczone kamienie. Żeglarze nie będący gośćmi hotelowymi są tutaj niemile widziani. Możemy w tej okolicy skorzystać z jeszcze jednej sposobności na zacumowanie. W odległości około 300 m na północ od plaży, na wschodnim brzegu, można zacumować przy betonowej kei Zakładów Stolarki Budowlanej.
Dalej na północ brzegi jeziora tworzą skarpy o łagodnym pochyleniu ku tafli jeziora. Przed dziobem jachtu, z lewej burty, wyrasta gąszcz drzew na zachodnim brzegu. Miejsce to nosi nazwę Olszowy Róg. Na wysokości tego półwyspu przebiega linia wysokiego napięcia. Pozornie można odnieść wrażenie, że maszt jachtu może zawadzić o linię energetyczną. Bez obaw, linia jest na bezpiecznej wysokości dla wszystkich pływających po Mazurach jachtów. Po przeciwnej stronie Olszowego Rogu widać wzgórze opadające do jeziora zwane potocznie "Śmieci". Znajdziemy tam miejsce na postój dla kilku jachtów.
Zachodni brzeg jest zalesiony i można tam również znaleźć pojedyncze miejsca dogodne do postoju. Jezioro posiada niewiele miejsc osłoniętych od wiatru, zatem wybierając miejsce na postój, warto uwzględnić aktualny kierunek wiatru. Za Olszowym Rogiem, w oddali widać niewielką, pokrytą zielenią wyspę. Możemy się tutaj zatrzymać, ale schodząc na ląd, będziemy rozczarowani ilością śmieci, jakie zostawiają żeglarze. Zbliżając się do wyspy, musimy być przygotowani na pojawienie się płycizn. Szczególną ostrożność należy zachować od północnej strony wyspy - rozpościera się tam spora mielizna. Szlak wodny biegnie z prawej strony wyspy, jednakże płynąc po jej lewej stronie, także nie napotkamy żadnych przeszkód.
Na wysokości wyspy, we wschodni brzeg jeziora wrzyna się niewielka Zatoka Modliszki. Większą część jej brzegów broni pas trzcin. Wygodne miejsce na postój "na dziko" znajduje się na Półwyspie Modliszek, który jest jednocześnie północnym brzegiem zatoki. W czasie przybijania trzeba być ostrożnym - w tym miejscu jest dość płytko. Jest jeszcze jeden mankament postoju na Półwyspie Modliszek - brzeg jest zupełnie nieosłonięty. Przy niesprzyjających wiatrach, postój może okazać się dość niekomfortowy.
Dalej na północ wody Jeziora Tałty przechodzą łagodnym łukiem na wschód, ulegając znacznemu rozszerzeniu. Na wschodnim brzegu widoczne są porozrzucane domy, gdzieniegdzie pojedyncze pomosty. Z lewej burty widać niewielki cypel wrzynający się w wodę, a na nim już z oddali widoczne czerwone dachy budynków pensjonatu Złote Wrota z przystanią. Mijając cypel odsłania się przed nami rozległa tafla wody o długości ok. 6 km. Na wysokości cypla, po przeciwnej stronie brzegu w niewielkiej zatoczce, usytuowana jest wieś Tałty. Są tam pomosty, do których można przybić i uzupełnić brakujące zapasy.
W odległości niespełna 1 km od cypla, z lewej burty, brzeg wyraźnie przechodzi w wysoką skarpę, a na niej wieś Stare Sady z pojedynczymi pomostami. Podpływając bliżej tego miejsca trzeba być ostrożnym, gdyż woda spłyca się do głębokości około 1 m. Na tle budynków wyrasta gąszcz masztów - to Stanica Wodna. Przystań jest osłonięta od strony północnej przez delikatne wybrzuszenie brzegu. Wejście do portu od strony wody nie powinno nastręczyć nikomu problemów. Za stanicą na wschodnim brzegu jest jeszcze jeden pomost, który niestety otoczony jest płycizną. Mijając Stare Sady, brzegi zachodnie i wschodnie, do samej wsi Jora, są niskie, pokryte polami, a pas trzcin skutecznie uniemożliwia podejście. Na wschodnim brzegu już z daleka widać biały znak oznaczający wejście do Kanału Tałckiego, a docelowo na północne wody WJM.
Wchodząc do kanału trzeba położyć maszt. Można to zrobić przybijając do jednej z główek kanału. Przy południowej główce są dodatkowe pachołki cumownicze, ale dobijając do nich liczcie się z opłatą za cumowanie. Funkcjonuje tam pole biwakowe i sezonowy sklepik. Po przeciwnej stronie kanału, na zachodnim brzegu, znajdziecie pomost należący do Stanicy Żeglarskiej Naftoremont.
My jednak popłyniemy dalej na północ. Z lewej burty w wodę wrzyna się zalesiony cypel. Łagodne podejście i pole biwakowe czyni to miejsce częstym punktem odwiedzin żeglarzy, mimo płycizny i drobnych porozrzucanych kamieni. Wschodni brzeg jest natomiast niedostępny przez ok.1 km od główek kanału do samej wioski Skorupki. Dopływamy do piękniejszej części Tałt północnych, graniczących z Jeziorem Ryńskim. Brzegi są tutaj zalesione, a elementem przyciągającym turystów są zatoki. Na przeciwległym brzegu od wsi Skorupki jest wejście do zatoki o zagłębieniu ok. 1 km - Jora. Jest to idealne miejsce na przeczekanie niesprzyjających warunków atmosferycznych. Wzdłuż brzegów zatoki ulokowane są dwie miejscowości: od południa Jora Mała, od północy Jora Wielka. W sezonie działa tam kilka sklepików i punktów gastronomicznych.
Wypływając z zatoki Jora, obieramy kurs na północ. Brzeg zachodni aż do półwyspu Pazdur praktycznie nie nadaje się do postoju. Wschodni brzeg jest bardziej gościnny. W zwężonej, północnej części jeziora, na wschodnim brzegu widać półwysep Jasna Brzezina. Funkcjonuje tam pole biwakowe. Południowy brzeg półwyspu tworzy brzeg zatoki Skanał. W zatoce jest sporo miejsc w trzcinach, które mogą stworzyć schronienie dla naszego jachtu. Na końcu zatoki znajdziemy pomosty z kąpieliskiem i polem namiotowym.
Dopływamy do przesmyku łączącego Tałty z Jeziorem Ryńskim. Przed dziobem wyłania się półwysep Pazdur. Jezioro w tym miejscu ulega zwężeniu do ok. 150m. Dodatkowym utrudnieniem są porozstawiane sieci rybackie, które jeszcze bardziej utrudniają pokonanie tej wąskiej bramki przeprowadzającej nas na malownicze wody Jeziora Ryńskiego.
| | | | Ostrzeżenia nawigacyjne |
- Płytko leżące kamienie na głębokości około 1,20 m w okolicach przystani hotelu Gołębiewski
|
|
 wstecz |
|
|
